Onze eerste week in Tengkulak

Lieve volgers,

Hier weer eens een reisverslag voor diegene die zo ontzettend nieuwsgierig zijn naar onze bevindingen en ervaringen hier op het mooie eiland Bali. Onze eerste week is alweer bijna achter de rug, een week om lekker te kunnen acclimatiseren, nasi goreng te kunnen eten, te brommeren, te zwemmen, te zonnen, cultuur te snuiven en ohja... stage te lopen!

Zondagmiddag kwam Julie onze blitse brommers brengen. We hebben meteen wat dingen besproken voor stage. Een aardig vrouwtje, die Julie. Ze is 26 jaar en heeft zelf ook stage gelopen in Bali (afgestudeerd zelfs!). Ze is daarna in Bali vrijwilligerswerk gaan doen en toen gaan werken, ze woont er nu inmiddels al 5 jaar. Dat betekend dus ook dat ze al vloeiend Indonesisch kan, wat voor ons handig is omdat zij op deze manier kan communiceren met de bevolking, en het kan vertalen in het Nederlands voor ons.

Goed, onze brommers waren binnen, nu konden we eindelijk scooteren. Dat zijn we ook meteen gaan doen: "Links rijden Sandra, ze tuuteren niet voor niets allemaal". Oke, ze tuuteren hier al als je een scheet laat, dus had niet meteen helemaal door dat ik iets teveel rechts reed. Ach het waren de eerste meters pas van de duizenden die we hier gaan maken met dat ding. We gingen naar Ubud om geld te wisselen, te pinnen en wat te eten. Gek genoeg wist ik de weg nog naar Ubud, fijn dat al die herkenningspunten er nog waren! :-) Onze villa staat in het dorpje Tengkulak in de streek Gianyer. Ubud is een stad die 10 minuten van Tengkulak vandaan ligt. Hier kun je in restaurantjes eten, shoppen, boodschappen doen en eigenlijk alles wat je verder kan bedenken zit in Ubud. Het is er daarom ook altijd een drukte van belang richting Ubud, verschrikkelijk soms hoeveel scooters en touringcars zich bevinden op de weg. De wegen zijn eigenlijk helemaal niet geschikt voor zulke touringcars die vol zitten met Japanners en andere toeristen. Toen ik twee jaar geleden hier was, waren de wegen ook bizar slecht. Overal zaten gaten in de weg en het was geen pretje om `s avonds nog over straat te moeten met de brommer. Er is veel veranderd de laatste tijd heb ik gezien, gaten zijn opgevuld en sommige wegen zijn zelfs vernieuwd.
`s Avonds zijn we nog wat gaan eten bij ons (nu al) vaste eettentje Hannah. Dat zit hier twee straten verderop richting Ubud. Een heerlijk goedkoop tentje waar je heerlijke garnalen en Nasi goreng kan eten!!

Dinsdag was onze eerste stagedag in Bedulu Village. We werden om half 5 `s middags opgehaald door Julie, zij ging met ons mee voor het eerste kennismakings gesprek. Echter was het eigenlijk de bedoeling dat we een ontmoeting hadden met onze baas Djinaldi Gosana, echter kon hij niet aanwezig zijn. We hadden daarom een afspraak met de hoogste priester van Bedulu, Okka genaamd. Het was een schattig mannetje om te zien, echt zo`n Balinees oud mannetje. We hadden een afspraak in zijn tempel. Een reusachtige achtertuin met kleinere tempels en woningen. Okka werd een beetje zenuwachtig van onze komst, en heeft daarom zijn verhaal gedaan via Julie. Julie heeft het later aan ons vertaald zodat we wisten wat hij van ons verwachtte. We spraken af om aankomend weekend mee te gaan met de tours die hun organiseren vanuit Bedulu voor toeristen. Zo kunnen we al een eerste indruk op doen van de plaats en wat Bedulu te bieden heeft aan faciliteiten, activiteiten maar ook aan dienstverlening.
Daarnaast spraken we met Okka af om woensdag met Djinadi af te spreken op kantoor in Denpasar. Hij zou onze opdrachten verder toelichten en het is op zich ook best fijn om te weten wie je baas is!

Die avond hebben we Gusti gebeld of hij ons kan brengen naar Denpasar de volgende dag. Hij kwam even langs bij ons om het te bespreken (Gusti woont 1 straat verderop). Hij kwam met iemand samen die ons naar Denpasar ging brengen omdat hij zelf al een afspraak had staan. Die woensdag gingen we dus naar kantoor. Het was een groot gebouw aan een drukke straat. We moesten even een half uurtje wachten, want we waren een half uurtje te vroeg (dit zal je met de Balinezen nooit meemaken!) Daar was hij dan, onze Djinaldi, een aardige vent! Hij is rond de 60 en is een drukke maar vriendelijke man. Hij kan zelfs een beetje Nederlands! Djinaldi houdt zich bezig met van alles in Bali wat met toerisme te maken heeft. Zijn bedrijf: Bali CoBTA (Bali Community Based Toerism Association), heeft verschillende hotels en toeristenplaatsen die zij onderhouden. Ze proberen het toerisme te versterken en in goede banen te laten leiden. Onze Djinaldi is daarom een druk man hier in Bali.
We hebben ongeveer 2 uur met hem aan tafel gezeten om onze opdrachten door te bespreken. Het is even wennen om alles in het Engels aan te horen, en vooral omdat Balinezen met een groooote omweg iets uitleggen. Het is daarom belangrijk om de laatste zinnen van het verhaal te onthouden, want die zijn het nuttigst, haha.

Kristy heeft de opdracht gekregen om tools te bedenken voor Bedulu. Ze moet onderzoek doen naar wat beter kan in het dorp, maar ook wat juist heel goed is wat de bevolking daar doet of aanbiedt. Ik heb de opdracht om een marketingplan te schrijven, om de bezoekersaantallen te verhogen. Dit moet gebeuren door middel van promotie en marketing vanuit andere delen nabij Bedulu. Bedulu moet meer naamsbekendheid krijgen, zowel bij de toerist, maar ook de bevolking zelf uit Bedulu moet weten waar zij aan toe zijn en waarmee zij inkomsten kunnen binnen halen.

We reden vanuit Denpasar terug met Okka. Echter hadden we beide geen idee welke weg hij moest inslaan richting onze Villa, waardoor we ergens in de boeshboesh eindigde! Op een gegeven moment zag ik aan de overkant van de plaats waar we stonden onze buurvilla, en dus ook de onze! Ik herkende daarom ook het straatje waar we waren, alleen Okka was wat te wantrouwig geworden (logisch met twee (donker)blonde kippen achterin). Hij is drie keer de auto uit geweest om het aan de mensen te vragen waar Villa George was, ze wezen allemaal de juiste kant uit en uiteindelijk zijn we er gelukkig gekomen!!

Gisteravond hebben we thuis lekkere Noodle soep op, en zijn we nog met de scooter bananenhapjes gaan halen aan het eind van de straat. Wat een leuke Balinees was het en een hele zak voor 1 euro haha, en hij was helemaal blij met de fooi die we hem gaven.
Weer thuis aangekomen besloten we naar bed te gaan (21:00) en de wekker te zetten om half 5 `s morgens om zo nog een beetje contact te kunnen krijgen met jullie Nederlanders. Echter waren we blijkbaar zo moe dat we ons allebei verslapen hadden en rond de klok van 7 pas richting de Wifi gingen in de huiskamer. Ja, dan zijn natuurlijk alleen maar de woordjes "Goede morgen en welterusten" die je nog kan delen met Nederland. Onze dag bestond vandaag uit zonnen, zwemmen, eten in Ubud en toeren met de scooter met Kristy achterop. We zijn richting de Sawa`s gereden, blijft prachtig om te zien!! Ik heb meteen ook wat foto`s geplaatst om jullie een tikkeltje jaloers te maken!!

Vanavond gaan we weer vroeg naar bed om te proberen rond de klok van 5 wakker te worden, dus wij gaan lekker slapen!!

Kus,
Sandra