Je zelf als een Balinees voelen...

Beste volgers,

Inmiddels zijn we alweer in week 2 aangekomen. Afgelopen zaterdag zijn we met een 75 jarige Balinees een rondje Bedulu gaan doen. Wat een helse tocht was dat! We begonnen bij de tempel van Okka de Priester. Van daaruit liepen we richting Goa Gajah (Olifantsgrot). Dit is een groot stuk natuur wat dateert uit de 11e eeuw en in 1922 is ontdekt. Het heeft allerlei oude elementen, eeuwig groeiende bomen (10 tallen meters hoog), velen trappen, watervalletjes, pleintjes, waterlopen en een grot. De ingang van de grot bestaat uit een soort monsterlijk wezen met wijd open mond. Het heeft een 13 meter lange gang die uitkomt op een T-splitsing. Aan het uiteinde van de linkergang staat een beeld met vier armen, ook wel de hindoegod met de olifantenkop genoemd. In de andere gang staan drie linga, die de manifestaties van Shiva voorstellen. Tegenover de grot ligt een fontein met zes vrouwenbeelden, deze is in 1954 blootgelegd door archeoloog J.C. Krijgsman. Langs de grot loopt de rivier de Petanu. Opvallend is dat er zowel hindoeïstische als boeddistische elementen te vinden zijn. De grot schijnt rond het jaar duizend al gebruikt te zijn door hindoes en voor die tijd door boeddisten.
Genoeg cultuur en historie, wij hebben echter geen tour gedaan door dit cultuurhistorische stuk Bali. Wij zijn via een achteringang Goja Gajah in gegaan en kwamen uit bij de Bush Bush. We moesten velen trappen af, en door de natte drap naar beneden klauteren. Toen we een tijdje op een smal paadje aan het lopen waren met beneden ons een ravijn kwamen we erachter dat dit het ravijn met rivier was waar we op uitkijken vanaf onze villa. Dit was indrukwekkend, maar we dachten toch wel vele momenten dat we die villa nooit meer terug zouden zien, sommige stukken waren erg angstaanjagend. En die Balinees van 75 had nergens last van, hoe doettie het toch!! Goed, we kwamen later aan bij het gedeelte waar ook toeristen waren van Goja Gajah. Er stonden wat kraampjes waar men producten verkocht zoals houten beelden of typisch Balinese grut. Onze Balinees liet ons ook zijn kraampje zien. Hij verkocht beschilderde eierschalen (lege eieren). Wauw, wat een meesterwerk! Deze activiteit bieden ze dus ook in Bedulu aan voor toeristen, we gaan dit dus zeker eens doen met deze man. Toen we verder liepen kwamen we nog bij de grot uit en hebben we daar nog een kijkje in genomen. Toen we de weg weer terug hadden genomen kwamen we weer in het dorp uit. We hebben daar nog een rondje gedaan langs rijstvelden en een of andere oude uitgehakte muur uit de 9e eeuw. Ook heeft hij ons de pottenbakkenplaats laten zien en een plaats waar een grote holle steen stond met een stenen deksel. Hier werden mensen vroeger in bewaard als zij dood waren, voordat ze gecremeerd werden. Inmiddels dropen we allebei van het zweet, want zo midden op de dag aan de wandel in de tropen is toch niet helemaal een wijze bezigheid. Gelukkig was daar de tempel van de priester weer!

Zondags om 17:00 zou er een dansvoorstelling zijn met kinderen bij de tempel van de priester. Wij, Nederlanders, stonden daar netjes om 17:00 klaar om het spektakel mee te gaan maken. Echter bleef het wel heel lang stil op de binnenplaats en zijn we Okka maar eens gaan zoeken. Niemand wist ook maar 'iets' over een dansshow af, en Okka was er niet. Nou, dan zelf maar een rondje crossen door Bedulu. We stuitte op een volleybal toernooi midden in het dorp. Langs de kant van het veld stonden tientallen scooters geparkeerd. Het bleek iets te zijn wat vele mensen trok uit het dorp. Het viel ons op dat er alleen maar mannen meededen in het spel, en dat er ook alleen maar mannen langs de kant zaten. Toch besloten we erbij te gaan zitten om in contact te komen met de inwoners van Bedulu. We hadden meteen aanspraak en een man vertelde ons dat het geen gewoonte is dat vrouwen een spel meedoen of kijken. "De vrouwen doen het werk, en de man mag relaxen" zei hij. Mannen in Nederland; "blijf dromen!" Die avond zijn we nog naar de Sisha Lounge geweest in Ubud. Dit muziekcafé is van de Nederlandse eigenaar Herman. Dus snel dat broodje kroket bestelt!! We hebben nog een gezellige Balinese jongen Diko ontmoet. Hij is een vriend van Herman en kon een beetje Nederlands.

Maandag gingen we ons eens lekker verwennen met een heerlijke body massage en body scrub van 2 uur in Ubud. Wat is dat toch lekker!!! Ik voelde me weer helemaal herboren en kan nu eindelijk goed bruin worden!

Vandaag mochten we een ceremonie bijwonen aan het einde van de straat. Dit is bijzonder, omdat je bij een grote familie wordt uitgenodigd in een gezamenlijke tempel. Met een ceremonie verjagen ze de kwade geesten en nodigden ze de goede geesten uit in hun huis. Ze brengen eten en drinken mee, leggen bloemen neer en steken wierrook stokjes aan. Dit alles leggen ze op plekken waar de goede geesten kunnen genieten. Dit worden tempels of offerplekken genoemd. Maar er worden ook allerlei creatieve knutselstukjes in gaten en hoeken gelegd van het huis, omdat de geesten daar ook kunnen verkeren. Natuurlijk is ook bij elke deur iets te vinden omdat ze daar binnen kunnen komen; "Van harte welkom goede geesten!".

Het was een mooie ervaring om dit meegemaakt te hebben. Met een sarong om gingen we samen met Lila naar het offerfeest. Daar aangekomen zaten er wel 20 mannen te spelen op muziekinstrumenten. Er galmde een typisch Balinees muziekritueel door de tempel en binnenplaats. Iedere man had een wit t-shirt en een hoofddoek. De vrouwen waren gekleed in mooie en gekleurde kleding. Op deze plaats woonden vier families bij elkaar. Daarnaast komen ook vele mensen uit Tengkulak zelf naar deze ceremonie, het is een soort dorpshereniging. Na de muziek gingen zij de ceremonie houden met de offers. We kregen koffie en Balinese cake (rijst met weet ik veel wat). We hoorde ook telkens een kuiken piepen. We vroegen aan Lila wat dat toch was, en hij vertelde ons dat ze dat kuiken zo de nek gingen doorsnijden en het bloed gingen offeren. Goed, dit hoefde we niet persé te weten.
Na de ceremonie was er nog een soort napraat moment en ging er een man verkleed dansen, een beetje vreemd was dat. Maar het hoorde bij het ritueel. We hebben wat contact gehad met kleine kinderen, wat zijn die toch schattig hier! Echter, ze hebben een soort angst voor ons 'blanken'. Als papa of mama iets te dicht bij ons komen, begonnen ze spontaan te huilen, zo sneu, maar ook schattig ;-) De rest van de mensen waren soms druk in gesprek met Lila over ons, dat merk je gewoon. Op zulke momenten is het toch wel handig een woordje Balinees te kunnen! Maar we zijn druk bezig met de taal! De basis is al handig voor de communicatie met kinderen, zij kunnen natuurlijk geen woord Engels hier.

Dit waren alweer onze ervaringen en belevenissen, hopelijk mogen er nog velen volgen!! En ohja, op de momenten die hierboven niet genoemd zijn waren we vast aan het zwemmen, zonnen, eten, milkshakes maken of aan het relaxen.

Tot het volgende blog!
Selamat tinggal!


Vergeet niet de foto`s te checken!