Bijna naar huis....

Hallo volgers,

Dit wordt (helaas) één van de laatste reisverslagen hier in Bali. Ik heb de laatste tijd weer wat mooie dingen meegemaakt, dus laat ik die nog maar even delen met jullie, nu het nog kan.

Vanaf het vertrek van Leander is het maar stil in de Villa, we hebben het rustig aan gedaan en niet veel gedaan in die week (buiten het werken aan stage). Vorige week zaterdag was ik uitgenodigd bij een bruiloft. De Balinese vrouw is een 'collega' in de toeristenbranche van mijn bedrijf. Ze ging met een Duitser trouwen die hier al 6 jaar in Bali woont. Lotte en ik zouden gaan eten bij hen, en naar een heerlijke regenachtige dag en avond kwamen we aan met onze poncho`s (ja, voor het eerst hebben we ze gebruikt omdat we onze mooie ceremonie kleding natuurlijk niet nat wilde laten worden ;-) ). Helaas verliep de avond anders dan we hadden gedacht.. ik gleed uit op de tegels van de tempel en viel midden in het servies wat op de grond stond; ze eten hier op de grond, vandaar dat er borden stonden. In eerste instantie was het de schrik die de overmacht had, maar toen ik opeens een hoop bange gezichten om me heen zag (inclusief Lotte die zei dat ik maar beter even kon blijven zitten) werd schrik opeens een angst. Een familielid van de Duitser die verpleegkundige was kwam naar me toe, ze keek onder de sarong en zei meteen dat ik naar het ziekenhuis moest. Vanaf dat moment ging het allemaal razend snel. Ik werd in een pickup samen met Lotte naar het ziekenhuis gereden, dat gelukkig maar 5 minuten rijden was vanaf hun thuis. Bij het ziekenhuis werd ik op een brancard gelegd en het ziekenhuis ingereden. Een verschrikkelijke gewaarwording. Links mensen die in een open ruimte in hun bed lagen, huilende kinderen en op de grond vegen bloed. Ik raakte er daadwerkelijk van in paniek. Ik werd de behandelkamer ingereden, daar vertelde de arts dat hij me ging hechten en dat ik hem maar moest vertrouwen. Lotte moest in die tussentijd wat papieren invullen. De pijn die ik voelde tijdens de vier verdovingsprikken ga ik nooit meer vergeten. Verschrikkelijk! Uiteindelijk heb ik 8 hechtingen gekregen en konden we 2 uurtjes later weer naar huis. Die nacht zouden we mijn verjaardag gaan vieren in Kuta, helaas ging dit niet meer door!

De volgende dag mijn verjaardag; ceremonie-day!
Het was een 11-daagse ceremonie voor alle mensen in Bali. Ze gaan dan bidden in de Pura Batur en de Pura Besakih. De laatste is de grootste tempel van Bali. Omdat we met Gusti (de taxichauffeur) mee zouden gaan, maar hij niet veel tijd had, moesten we deze zondag wel gaan. Geweldig zeg, om dit meegemaakt te hebben! Gewoon met honderden Balinezen tegelijk bidden en offers brengen aan de goden. Wat een geweldige cultuur toch!! Toch was de dag anders, anders doordat ik in Bali jarig was, maar ook anders omdat alles wat je doet je in de weg zit. Door me zelf toch een beetje jarig te voelen heb ik maar de stoel versierd en een taart gebakken die we die avond hebben opgegeten met Lotte, Gusti en Balik (de security). Lotte was overigens wel een hele goede zuster! :-)

Woensdag avond kwamen Anne en Merel aan in Bali. We hebben met hen een trekking tour door Bedulu gedaan. We werden met een gids (die ik tijdens stage heb ontmoet in Bedulu) rond geleidt van Yeh Puluh tot Goa Gajah. Weer langs het ravijn, net als de trekking tour met Kristy in de eerste week. Was toch iets teveel van het goede voor mijn wond, dus er moest eigenlijk weer even rustig aan gedaan worden bij thuiskomst, ik citeer; dat kan ik niet.

Afgelopen vrijdag heb ik een feestje gehouden voor mijn verjaardag. Er waren wat mensen uit Bedulu die ik hier ontmoet heb en vrienden van Gusti. Uiteindelijk een gezellige avond gehad!! Zaterdag zijn we naar Kuta geweest, om het stappen van laatst even overnieuw te doen. Het was een erg gezellige avond, en helaas ook de laatste stapavond hier op Bali!

Zondag hebben we de hechtingen laten controleren bij de kliniek in Ubud. Het vrouwtje vertelde dat ze eruit konden en ben ik nu dus hechting vrij. Uitkijken is van groot belang, het moet minstens vier dagen droog en schoon worden gehouden. Dat betekend nu dus dat ik al twee weken geen duik meer in het zwembad heb kunnen nemen! Balen!

Vandaag zijn we terug geweest naar het zuiden van Bali. Het plan was om te gaan surfen (Lotte en een vriend van haar) en te gaan paragliden. Helaas was het surfen aan de dure kant en hebben ze besloten morgen in Kuta te gaan surfen. We hebben lekker even een uurtje in de zon liggen bakken op het mooie strand en bij de ontzettend mooie blauwe zee.
Eind van de middag ben ik gaan paragliden. Laatst hebben Lotte en Kristy dat al gedaan, maar door te weinig wind ging het voor mij niet meer door. Ik ben blij dat ik de kans toch nog heb kunnen nemen, want wat was het geweldig mooi, dat uitzicht!!

Nu zijn dan toch ECHT de laatste dagen aangebroken hier, tja, aan alles komt een eind zeggen ze wel eens, maar hier liever niet. Morgen en woensdag ga ik het rustig aan doen en lekker wat dingen voor mezelf doen, ik citeer; manicure, pedicure, massage, gezichtsbehandeling, nog wat souvenirs scoren en heel misschien nog een keer naar Monkey Forest, het apenbos!!! :-)

Het is nu alweer vrij laat, 1 uur geweest, tijd om maar weer naar bed te gaan.................... de één na laatste nacht.............. zucht...................


Selamat Malan!
Aku pergi tidur!