En toen waren er nog maar twee...
Door: Sandra
Blijf op de hoogte en volg Sandra
10 April 2014 | Indonesië, Ubud
Beste volgers,
Het vorige reisverslag (over het paradijs van Bali) is alweer een tijdje geleden, mijn excuses hiervoor. Daarom hier weer een nieuw blog met nieuwe en spannende avonturen uit het nog steeds mooie, warme en vriendelijke Bali!
Naar ons paradijselijk avontuur kwamen de ouders van Kristy aan op Bali! Respect hoor, zo`n lange reis en zo ver van huis! De eerste dagen heeft Kristy ze wegwijs gemaakt en hebben ze scooters gehuurd, ook daarvoor; respect! In de week dat zij bij ons in de villa zaten hebben we verschillende dingen gedaan, te beginnen bij het dolfijnen avontuur in Lovina! Vroeg in de ochtend werden we opgehaald door Gusti. Dit was 3 uur, aangezien het ongeveer 3 uur rijden was naar Lovina en om 6 uur de boten vertrokken. We konden met z`n allen in een auto, ik citeer; 7 man. Nou, jullie kunnen wel raden dat dat een knusse autorit was, haha! Lovina ligt in het noorden van Bali, en staat bekend om haar mooie zonsopgang en ondergang, maar ook om de dolfijnen die daar te spotten zijn. Het is één van de toeristische trekpleisters van Bali. We vertrokken met zo`n 25 boten, waaronder twee van ons, richting de dolfijnen. Persoonlijk vond ik het te bizar voor woorden hoe naïef de Balinezen zijn als het om die mooie beestjes gaat. "Vindt je het heel gek dat ze naar één sprong verdwenen zijn als je met 25 boten op ze afstormt met pruttelende motoren?" Zucht.. het is en blijft toch een toeristische trekker. Gelukkig kwam er later toch wat meer hoop in zicht, en hebben we de mooie dieren een paar keer goed mogen bewonderen! Nadat we ze genoeg gestoord hadden hebben we nog op een andere plek visjes gevoerd. Het water was kraak helder en we hebben mooie vissen en koralen gespot.
Toen we terug aan wal waren, zijn we naar Batur Lake gereden. Dit is het meer bij de Batur vulkaan die we een paar weken geleden hebben beklommen. Nu zagen we het mooie uitzicht dus niet van boven, maar van onder. Onderweg naar huis genoeg gezien van Bali, dus dit was ook weer een mooie ervaring voor de twee oudste onder ons ;-)
30 maart was het Ogoh Ogoh dag in Bali. Dit is een feest waarbij ze de kwade geesten verdrijven van het eiland. Weken vooraf zijn alle dorpen bezig met grote poppen die kwade geesten voorstellen en gemaakt zijn van piepschuim. Té indrukwekkend hoe ze dit doen!! Ik heb er met mijn neus bovenop gestaan ("het zal ook niet" zou mijn moeder zeggen) en de wagenbouwers met Carnaval in Nederland kunnen daar nog heel wat van leren. We zijn de dag begonnen door onszelf allemaal in traditionele kleding te hijsen. Daar gingen we dan, als échte Balinese toeristen door de straat. Geweldig hoeveel respect je krijgt van de mensen! Ze zijn verbaasd, verwonderd maar zo blij dat je hen cultuur accepteert. We kregen zelfs een staande ovatie met gejoel van de jongens in onze straat toen ze ons aan zagen komen rijden met de scooters. We zijn eerst in Tengekulak naar de poppen gaan kijken, hier troffen we een zeer jonge groep die ook een kleine pop hadden gemaakt. Wat waren ze fanatiek!!! Ze droegen met al hun krachten hun eigen gemaakte pop door de straat, prachtig! Hierna zijn we door gereden naar Ubud. Hier was het ontiegelijk druk met toeristen! Het was één grote mierenhoop met ertussendoor de parade, die ook hier geweldige kwade geesten liet zien! De poppen zijn gemaakt op een bamboe onderstel, dat gedragen wordt door de mannen. Toen de parade langs was geweest, op weg naar de grote tempel in Ubud, zijn we naar Bedulu gereden. Doordat alles in de stad was afgezet, moesten we omrijden naar Bedulu. We kwamen uit op het grote kruispunt van Bedulu waar honderden mensen zich hadden verzameld aan de kant. We hebben onze scooters geparkeerd en hebben ons bij de menigte gemengd. De indruk was heel anders dan in Ubud, we waren zeer benieuwd wat we gingen zien. En ik kan jullie zeggen... wat ik heb gezien is om nooit meer te vergeten!! In één woord: GE-WEL-DIG!! Het was de échte Balinese Ogoh-Ogoh viering, hoe het hoort!! De groepen met de poppen gaven een schouwspel weg op de kruising, waarbij ze tegen elkaar streden. Ze sjouwden de poppen heen en weer, en renden met het bamboe gestel rondom de kruising, totaal niet lettend op het publiek dat continue moest uitwijken voor de losgaande groepen. Aan de ene kant leek het soms best gevaarlijk, maar dit was hun ding, hun cultuur, hun Ogoh-Ogoh! De laatste pop passeerde zo`n 2 uur later! Het was een lang schouwspel, maar zo de moeite waard!! Met de parades werd veel herrie gemaakt door middel van trommels, gegil en gammalan muziek. S`avonds werd er vuurwerk afgestoken.
De volgende dag was het Nyepi day. Dit is de dag van de stilte in Bali. Het is verboden op de weg te komen, er is dus géén verkeer op de weg en lichten moeten uitblijven. Met honderden scooters en auto`s elke dag, is dat moeilijk te geloven! Bali is het enige land dat dit doet, het is dus een unieke dag! Het is de bedoeling om de kwade geesten die nog boven Bali zweven of Bali passeren misleid worden. Ze denken dat er geen leven meer is op Bali, want zoals ze hier zeggen: wat je niet ziet, dat is er niet! De bevolking is erg streng hierin, er loopt de gehele dag security rond op straat om te controleren of niemand zich op de weg bevindt en/of lichten aan heeft. Wat is het toch een aparte maar mooie cultuur....
De volgende dag is alles als normaal. Het nieuwe jaar is begonnen! Helaas was het 2 april de dag van vertrek voor Kristy en haar ouders. En ik zit er niet over in of ze het naar hun zin hebben gehad!!
Een paar dagen later zijn Lotte en ik naar een bruiloft geweest in Tengkulak. Ik had een dag van te voren een echt traditionele Balinese Kebaya laten maken. Lotte kon het lenen van iemand anders. De bruiloften gaan hier wel wat anders dan in Nederland. Erg familie gericht. Als eerste worden de familieleden gezegend en moeten zij een proces doorlopen bij de priester. Van de bruidegom en een broer worden de tanden geslepen (verschrikkelijk geluid om te horen). Waarvoor dit nou precies is, geen idee, maar iedereen moet het ondergaan. Hierna is het de tijd voor het bruidspaar om het proces te doorlopen bij de priester. Ze moesten ook allerlei dingen doen, zoals achter elkaar aanlopen met offers en naar de andere kant van de plaats brengen. Ik begrijp nog steeds niet helemaal wat de betekenis daarvan was, maar het leek er op dat ze ermee bewezen dat ze samen alles gaan doen/aankunnen. De bruid was overigens 4 maanden zwanger, je hoeft er dan ook niet raar van op te kijken dat er daarom veel getrouwd wordt. Veel "ongelukjes" hier...
Afgelopen zaterdag zijn we nog een keer, op verzoek van Leo, wezen vissen in Klungkung. Echter hadden we minder beet dan de vorige keer, en het leek bijna een grote domper te worden op zee. Maar opeens had ik beet, en dat was geen kleintje!!! Onze Balinees (overigens dezelfde als de vorige keer) zei direct dat het een grote was, dus die moesten we wel even binnen halen! Nou dat hebben we geweten. Samen met Lotte heb ik de enorme vis (+/- 50cm) binnen gehaald, dat was een hoop draaien en trekken. S`avonds hebben we hem gegrild op de BBQ, en hij was lekker!!
S`avonds zijn we, ook weer op verzoek van Leo, gaan stappen in Kuta! Voor Leo was dit het laatste avondje uit in Bali, dus er werden heel wat biertjes genuttigd. De zon hebben we weer zien op komen en de dag erna.. waren we lam.
Gisteren zijn we gaan raften op de Ayung River, hier ongeveer 30 minuten vandaan. Bedu uit Bedulu was onze chauffeur en had voor een goede deal gezorgd bij het rafting centrum. En het was gaaaaaaaahaaaaafff!! Het was dan wel niet zo`n hele wilde rivier, maar ik heb me goed vermaakt met Leander voorin de boot, vooral toen hij het bootje verliet bij een iets te wilde afdaling.
Zo, dit waren weer heel wat heftige avontuurtjes! Vandaag hebben we afscheid genomen van Leo, en dat betekend dat we nu nog maar met z`n tweetjes in de villa zitten. Het wordt nu echt aftellen, nog maar 3 weken!
Selamat datang!
Het vorige reisverslag (over het paradijs van Bali) is alweer een tijdje geleden, mijn excuses hiervoor. Daarom hier weer een nieuw blog met nieuwe en spannende avonturen uit het nog steeds mooie, warme en vriendelijke Bali!
Naar ons paradijselijk avontuur kwamen de ouders van Kristy aan op Bali! Respect hoor, zo`n lange reis en zo ver van huis! De eerste dagen heeft Kristy ze wegwijs gemaakt en hebben ze scooters gehuurd, ook daarvoor; respect! In de week dat zij bij ons in de villa zaten hebben we verschillende dingen gedaan, te beginnen bij het dolfijnen avontuur in Lovina! Vroeg in de ochtend werden we opgehaald door Gusti. Dit was 3 uur, aangezien het ongeveer 3 uur rijden was naar Lovina en om 6 uur de boten vertrokken. We konden met z`n allen in een auto, ik citeer; 7 man. Nou, jullie kunnen wel raden dat dat een knusse autorit was, haha! Lovina ligt in het noorden van Bali, en staat bekend om haar mooie zonsopgang en ondergang, maar ook om de dolfijnen die daar te spotten zijn. Het is één van de toeristische trekpleisters van Bali. We vertrokken met zo`n 25 boten, waaronder twee van ons, richting de dolfijnen. Persoonlijk vond ik het te bizar voor woorden hoe naïef de Balinezen zijn als het om die mooie beestjes gaat. "Vindt je het heel gek dat ze naar één sprong verdwenen zijn als je met 25 boten op ze afstormt met pruttelende motoren?" Zucht.. het is en blijft toch een toeristische trekker. Gelukkig kwam er later toch wat meer hoop in zicht, en hebben we de mooie dieren een paar keer goed mogen bewonderen! Nadat we ze genoeg gestoord hadden hebben we nog op een andere plek visjes gevoerd. Het water was kraak helder en we hebben mooie vissen en koralen gespot.
Toen we terug aan wal waren, zijn we naar Batur Lake gereden. Dit is het meer bij de Batur vulkaan die we een paar weken geleden hebben beklommen. Nu zagen we het mooie uitzicht dus niet van boven, maar van onder. Onderweg naar huis genoeg gezien van Bali, dus dit was ook weer een mooie ervaring voor de twee oudste onder ons ;-)
30 maart was het Ogoh Ogoh dag in Bali. Dit is een feest waarbij ze de kwade geesten verdrijven van het eiland. Weken vooraf zijn alle dorpen bezig met grote poppen die kwade geesten voorstellen en gemaakt zijn van piepschuim. Té indrukwekkend hoe ze dit doen!! Ik heb er met mijn neus bovenop gestaan ("het zal ook niet" zou mijn moeder zeggen) en de wagenbouwers met Carnaval in Nederland kunnen daar nog heel wat van leren. We zijn de dag begonnen door onszelf allemaal in traditionele kleding te hijsen. Daar gingen we dan, als échte Balinese toeristen door de straat. Geweldig hoeveel respect je krijgt van de mensen! Ze zijn verbaasd, verwonderd maar zo blij dat je hen cultuur accepteert. We kregen zelfs een staande ovatie met gejoel van de jongens in onze straat toen ze ons aan zagen komen rijden met de scooters. We zijn eerst in Tengekulak naar de poppen gaan kijken, hier troffen we een zeer jonge groep die ook een kleine pop hadden gemaakt. Wat waren ze fanatiek!!! Ze droegen met al hun krachten hun eigen gemaakte pop door de straat, prachtig! Hierna zijn we door gereden naar Ubud. Hier was het ontiegelijk druk met toeristen! Het was één grote mierenhoop met ertussendoor de parade, die ook hier geweldige kwade geesten liet zien! De poppen zijn gemaakt op een bamboe onderstel, dat gedragen wordt door de mannen. Toen de parade langs was geweest, op weg naar de grote tempel in Ubud, zijn we naar Bedulu gereden. Doordat alles in de stad was afgezet, moesten we omrijden naar Bedulu. We kwamen uit op het grote kruispunt van Bedulu waar honderden mensen zich hadden verzameld aan de kant. We hebben onze scooters geparkeerd en hebben ons bij de menigte gemengd. De indruk was heel anders dan in Ubud, we waren zeer benieuwd wat we gingen zien. En ik kan jullie zeggen... wat ik heb gezien is om nooit meer te vergeten!! In één woord: GE-WEL-DIG!! Het was de échte Balinese Ogoh-Ogoh viering, hoe het hoort!! De groepen met de poppen gaven een schouwspel weg op de kruising, waarbij ze tegen elkaar streden. Ze sjouwden de poppen heen en weer, en renden met het bamboe gestel rondom de kruising, totaal niet lettend op het publiek dat continue moest uitwijken voor de losgaande groepen. Aan de ene kant leek het soms best gevaarlijk, maar dit was hun ding, hun cultuur, hun Ogoh-Ogoh! De laatste pop passeerde zo`n 2 uur later! Het was een lang schouwspel, maar zo de moeite waard!! Met de parades werd veel herrie gemaakt door middel van trommels, gegil en gammalan muziek. S`avonds werd er vuurwerk afgestoken.
De volgende dag was het Nyepi day. Dit is de dag van de stilte in Bali. Het is verboden op de weg te komen, er is dus géén verkeer op de weg en lichten moeten uitblijven. Met honderden scooters en auto`s elke dag, is dat moeilijk te geloven! Bali is het enige land dat dit doet, het is dus een unieke dag! Het is de bedoeling om de kwade geesten die nog boven Bali zweven of Bali passeren misleid worden. Ze denken dat er geen leven meer is op Bali, want zoals ze hier zeggen: wat je niet ziet, dat is er niet! De bevolking is erg streng hierin, er loopt de gehele dag security rond op straat om te controleren of niemand zich op de weg bevindt en/of lichten aan heeft. Wat is het toch een aparte maar mooie cultuur....
De volgende dag is alles als normaal. Het nieuwe jaar is begonnen! Helaas was het 2 april de dag van vertrek voor Kristy en haar ouders. En ik zit er niet over in of ze het naar hun zin hebben gehad!!
Een paar dagen later zijn Lotte en ik naar een bruiloft geweest in Tengkulak. Ik had een dag van te voren een echt traditionele Balinese Kebaya laten maken. Lotte kon het lenen van iemand anders. De bruiloften gaan hier wel wat anders dan in Nederland. Erg familie gericht. Als eerste worden de familieleden gezegend en moeten zij een proces doorlopen bij de priester. Van de bruidegom en een broer worden de tanden geslepen (verschrikkelijk geluid om te horen). Waarvoor dit nou precies is, geen idee, maar iedereen moet het ondergaan. Hierna is het de tijd voor het bruidspaar om het proces te doorlopen bij de priester. Ze moesten ook allerlei dingen doen, zoals achter elkaar aanlopen met offers en naar de andere kant van de plaats brengen. Ik begrijp nog steeds niet helemaal wat de betekenis daarvan was, maar het leek er op dat ze ermee bewezen dat ze samen alles gaan doen/aankunnen. De bruid was overigens 4 maanden zwanger, je hoeft er dan ook niet raar van op te kijken dat er daarom veel getrouwd wordt. Veel "ongelukjes" hier...
Afgelopen zaterdag zijn we nog een keer, op verzoek van Leo, wezen vissen in Klungkung. Echter hadden we minder beet dan de vorige keer, en het leek bijna een grote domper te worden op zee. Maar opeens had ik beet, en dat was geen kleintje!!! Onze Balinees (overigens dezelfde als de vorige keer) zei direct dat het een grote was, dus die moesten we wel even binnen halen! Nou dat hebben we geweten. Samen met Lotte heb ik de enorme vis (+/- 50cm) binnen gehaald, dat was een hoop draaien en trekken. S`avonds hebben we hem gegrild op de BBQ, en hij was lekker!!
S`avonds zijn we, ook weer op verzoek van Leo, gaan stappen in Kuta! Voor Leo was dit het laatste avondje uit in Bali, dus er werden heel wat biertjes genuttigd. De zon hebben we weer zien op komen en de dag erna.. waren we lam.
Gisteren zijn we gaan raften op de Ayung River, hier ongeveer 30 minuten vandaan. Bedu uit Bedulu was onze chauffeur en had voor een goede deal gezorgd bij het rafting centrum. En het was gaaaaaaaahaaaaafff!! Het was dan wel niet zo`n hele wilde rivier, maar ik heb me goed vermaakt met Leander voorin de boot, vooral toen hij het bootje verliet bij een iets te wilde afdaling.
Zo, dit waren weer heel wat heftige avontuurtjes! Vandaag hebben we afscheid genomen van Leo, en dat betekend dat we nu nog maar met z`n tweetjes in de villa zitten. Het wordt nu echt aftellen, nog maar 3 weken!
Selamat datang!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
