Welkom "thuis" !
Door: Sandra van Willigen
Blijf op de hoogte en volg Sandra
02 Februari 2014 | Indonesië, Ubud
Om jullie niet langer in spanning te laten, is hier weer een blog van de afgelopen week!
Vorige week vrijdag hebben we even koffie gedronken bij een heerlijk koffietentje in Ubud met Julie (van het stagebureau). Zij woont al vijf jaar in Ubud en heeft dus een hoop handige weetjes voor ons! Daarnaast hebben we het ook nog gehad over onze stage, en wees ze ons erop dat we vooral moeten aanhouden wat Djinaldi (onze baas) zegt, en niet wat Oka (de begeleider vanuit Bedulu) allemaal wilt. Het is een aardige priester die Oka, maar hij praat slecht Engels en is een beetje chaotisch.
Vrijdagmiddag hebben we een rondje Bedulu gedaan op de scooters. We gingen even een inventarisatie doen op het gebied van wat er allemaal te zien was in het dorpje. Ook wilden we graag weten hoe de inwoners dachten over het toerisme. We ontmoetten Madé, een man van 32 die met z`n familie recht tegenover onze villa woont, aan de andere kant van de rivier. We hebben een uur lang met hem gekletst en "kopie" gedronken. Dit is Balinese koffie met heel veel suiker en melk! Ook had hij een dochtertje van 1,5 jaar oud, wat een schatje! Toen we weer weg gingen nodigde hij ons uit een keer op zaterdagavond te komen, omdat er dan vaak wat mensen uit de buurt wat komen drinken. Dit is een gewoonte hier, een soort sociale bijeenkomst van buurtbewoners en vrienden (is eens wat anders dan een vent die elk weekend in de kroeg zit ;-) )
Die avond zijn we verhuisd naar een andere villa hier 3 straten vandaan. "Villa Alam" is de naam en we waren de eerste gasten die de villa mochten uit proberen! We hadden een mooie deal gesloten met Putu, de eigenaar. Alam betekend hier "natuur", en deze naam kwam ook mooi tot z`n recht bij deze villa. Wauw, wat een mooie locatie! Het lag direct aan de rijstvelden en een rivier. We hadden dus weer te maken met een ravijn, alleen minder diep dan bij villa George. We hadden super mooie kamers, met echt geweldige bedden en een super mooie douche! Buiten had iedere kamer een veranda en er was een buitenkeuken waar je heerlijk overdekt kon zitten werken aan het 'stagerapport'. Kadec was de man die zorgde voor het ontbijt en voor de schoonmaak van de kamers. Gusti met de snor (dit is een andere Gusti dan onze chauffeur, lastig dat iedereen hier hetzelfde heet) was onze bewaker en de tuinman.
Na een heerlijke nacht hebben we lekker ontbeten en heeft Putu foto`s gemaakt van ons aan de ontbijttafel om op een eventueel toekomstige website te plaatsen (wie had dat ooit gedacht nog eens fotomodel te worden). S`middags zijn we naar Ubud geweest, naar Bliss. Dit is een schoonheidssalon in de stad, waar je echt super jezelf kan verwennen. Kristy heeft een manicure/pedicure laten doen en ik heb een heerlijke haarbehandeling gehad waarbij ze je haren wassen, er olie in doen, heerlijk masseren en daarna stomen. Intussen krijg je ook nog een heerlijke nek en schouder massage, wat een leven! Daarna hebben we ook nog onze haren laten stijlen.. gewoon.. omdat het kan!
S`avonds zijn we een drankje gaan doen bij Madé (de man in Bedulu). We hebben kennis gemaakt met zijn broer die Kungfu lessen geeft aan kinderen. Er waren ook nog wat andere familieleden maar die konden bijna geen Engels waardoor we eigenlijk alleen maar hebben gepraat met Madé. Madé is vroeger gids geweest, waardoor hij de Engelse taal dus goed beheerst.
De rest van de week verliep eigenlijk vrij rustig. We hebben niet veel gedaan. Kristy had het druk met het afronden van haar stagerapporten van de Nederlandse stage, en ik heb een begin gemaakt aan het plan van aanpak voor het marketingplan in Bedulu. Putu kwam bijna elke dag langs om te vragen hoe onze nacht was en of alles naar wens was. Hij wilde graag onze feedback, zodat hij dingen kon veranderen voor andere gasten. Woensdag zijn we naar het strand in Sanur geweest! Wat een heerlijk weer hadden we en wat was de zee warrruumm!!
Vrijdagochtend hebben we samen met Putu en Gusti een rijstvelden tour gedaan. Wauwie! Putu is een vogelgek en wilde graag vogels spotten. Daardoor liepen we met een verrekijker, een vogelboek en Putu met een sterrenkijker door de rijstvelden, wat een plaatje. We hebben een mooie tour gehad, maar wat een respect voor de Balinezen die elke dag uren door die velden lopen! Je kon namelijk maar over een paadje van 20 cm breed lopen tussen de velden door, het werd op het eind dus best vermoeiend om nog je evenwicht te kunnen bewaren om niet die mooie rijstplantjes te vernielen. We hebben gelukkig ook nog vogels gespot (godzijdank voor die beste Putu). Ook heeft hij ons nog naar een vogel museum gebracht. Dit museum was van een stokoude Amerikaan (90) die echt wel honderden soorten vogels van steen had opgezet, overal een naam bij en overal lagen diverse boeken over vogels. Putu voelde zich in de zevende hemel en wij......ach.....
Onderweg naar huis door wederom de rijstvelden kwam Gusti weer eens een verstopte doorstroom tegen. Het water liep niet meer door, door het vele afval wat zich had opgehoopt. Hij duwde het afval met een stok weg, zodat het water weer kon doorlopen naar de rijst. Wanneer zal hier een lichtje gaan branden dat het leven zoveel makkelijker wordt als je het afval met hetzelfde gemak, gewoon gooit in een afvalbak! *zucht*
Einde van de middag kwam er nog een Surinamer uit NL naar de villa kijken, omdat hij familie op bezoek kreeg. Hij woonde inmiddels een half jaar in Bali, omdat hij het leven in NL een beetje zat was. We hebben nog even met hem gepraat over wat dingen in Bali. In het begin was het gesprek nog wel interessant maar toen de discussie "zwarte piet" om de hoek kwam kijken waarbij hij duidelijk lid was van de tegenpartij (die dus zwarte piet racisme vinden) keken we hem het liefst het ravijn in...
Die avond hebben we bij Gusti (onze chauffeur) gegeten. Dit wilde hij al twee weken. We hebben heerlijke Nasi Goreng op en Saté Ajam. Gusti de bewaker van Villa Alam is zijn oom en was er ook. Het was een gezellige avond, waarbij we weer wat Indonesisch hebben geleerd!!
Gisteren eindelijk DE dag dat we terug mochten naar ons vertrouwde plekje! Villa George! We hebben meteen een duik genomen in het zwembad, wat hadden we die gemist!!!! S`avonds hebben we met een wijntje in de tuin gezeten en genoten van onze thuiskomst.
Vanochtend ons vertrouwde ontbijtje van Madé op (onze kokkin) en straks...... om 16:00..... gaan we onze Leo halen van de luchthaven samen met Gusti (onze chauffeur). Yeeeaaah!
Excuses voor de vele namen, maar het is hier allemaal zo verwarrend. In elk gezin krijgt het eerste kind een bepaalde naam en de 2e, 3e en 4e ook. Iedereen heet hier dus hetzelfde!! Ik heb even uitgezocht hoe mijn lieve zussen en broertje heten in het Balinees:
Suus: Ni Wayan
Nic: Ni Madé
Ik: Ni Nyoman (of Komang)
Ron: i Ketut
Da da!!
Vorige week vrijdag hebben we even koffie gedronken bij een heerlijk koffietentje in Ubud met Julie (van het stagebureau). Zij woont al vijf jaar in Ubud en heeft dus een hoop handige weetjes voor ons! Daarnaast hebben we het ook nog gehad over onze stage, en wees ze ons erop dat we vooral moeten aanhouden wat Djinaldi (onze baas) zegt, en niet wat Oka (de begeleider vanuit Bedulu) allemaal wilt. Het is een aardige priester die Oka, maar hij praat slecht Engels en is een beetje chaotisch.
Vrijdagmiddag hebben we een rondje Bedulu gedaan op de scooters. We gingen even een inventarisatie doen op het gebied van wat er allemaal te zien was in het dorpje. Ook wilden we graag weten hoe de inwoners dachten over het toerisme. We ontmoetten Madé, een man van 32 die met z`n familie recht tegenover onze villa woont, aan de andere kant van de rivier. We hebben een uur lang met hem gekletst en "kopie" gedronken. Dit is Balinese koffie met heel veel suiker en melk! Ook had hij een dochtertje van 1,5 jaar oud, wat een schatje! Toen we weer weg gingen nodigde hij ons uit een keer op zaterdagavond te komen, omdat er dan vaak wat mensen uit de buurt wat komen drinken. Dit is een gewoonte hier, een soort sociale bijeenkomst van buurtbewoners en vrienden (is eens wat anders dan een vent die elk weekend in de kroeg zit ;-) )
Die avond zijn we verhuisd naar een andere villa hier 3 straten vandaan. "Villa Alam" is de naam en we waren de eerste gasten die de villa mochten uit proberen! We hadden een mooie deal gesloten met Putu, de eigenaar. Alam betekend hier "natuur", en deze naam kwam ook mooi tot z`n recht bij deze villa. Wauw, wat een mooie locatie! Het lag direct aan de rijstvelden en een rivier. We hadden dus weer te maken met een ravijn, alleen minder diep dan bij villa George. We hadden super mooie kamers, met echt geweldige bedden en een super mooie douche! Buiten had iedere kamer een veranda en er was een buitenkeuken waar je heerlijk overdekt kon zitten werken aan het 'stagerapport'. Kadec was de man die zorgde voor het ontbijt en voor de schoonmaak van de kamers. Gusti met de snor (dit is een andere Gusti dan onze chauffeur, lastig dat iedereen hier hetzelfde heet) was onze bewaker en de tuinman.
Na een heerlijke nacht hebben we lekker ontbeten en heeft Putu foto`s gemaakt van ons aan de ontbijttafel om op een eventueel toekomstige website te plaatsen (wie had dat ooit gedacht nog eens fotomodel te worden). S`middags zijn we naar Ubud geweest, naar Bliss. Dit is een schoonheidssalon in de stad, waar je echt super jezelf kan verwennen. Kristy heeft een manicure/pedicure laten doen en ik heb een heerlijke haarbehandeling gehad waarbij ze je haren wassen, er olie in doen, heerlijk masseren en daarna stomen. Intussen krijg je ook nog een heerlijke nek en schouder massage, wat een leven! Daarna hebben we ook nog onze haren laten stijlen.. gewoon.. omdat het kan!
S`avonds zijn we een drankje gaan doen bij Madé (de man in Bedulu). We hebben kennis gemaakt met zijn broer die Kungfu lessen geeft aan kinderen. Er waren ook nog wat andere familieleden maar die konden bijna geen Engels waardoor we eigenlijk alleen maar hebben gepraat met Madé. Madé is vroeger gids geweest, waardoor hij de Engelse taal dus goed beheerst.
De rest van de week verliep eigenlijk vrij rustig. We hebben niet veel gedaan. Kristy had het druk met het afronden van haar stagerapporten van de Nederlandse stage, en ik heb een begin gemaakt aan het plan van aanpak voor het marketingplan in Bedulu. Putu kwam bijna elke dag langs om te vragen hoe onze nacht was en of alles naar wens was. Hij wilde graag onze feedback, zodat hij dingen kon veranderen voor andere gasten. Woensdag zijn we naar het strand in Sanur geweest! Wat een heerlijk weer hadden we en wat was de zee warrruumm!!
Vrijdagochtend hebben we samen met Putu en Gusti een rijstvelden tour gedaan. Wauwie! Putu is een vogelgek en wilde graag vogels spotten. Daardoor liepen we met een verrekijker, een vogelboek en Putu met een sterrenkijker door de rijstvelden, wat een plaatje. We hebben een mooie tour gehad, maar wat een respect voor de Balinezen die elke dag uren door die velden lopen! Je kon namelijk maar over een paadje van 20 cm breed lopen tussen de velden door, het werd op het eind dus best vermoeiend om nog je evenwicht te kunnen bewaren om niet die mooie rijstplantjes te vernielen. We hebben gelukkig ook nog vogels gespot (godzijdank voor die beste Putu). Ook heeft hij ons nog naar een vogel museum gebracht. Dit museum was van een stokoude Amerikaan (90) die echt wel honderden soorten vogels van steen had opgezet, overal een naam bij en overal lagen diverse boeken over vogels. Putu voelde zich in de zevende hemel en wij......ach.....
Onderweg naar huis door wederom de rijstvelden kwam Gusti weer eens een verstopte doorstroom tegen. Het water liep niet meer door, door het vele afval wat zich had opgehoopt. Hij duwde het afval met een stok weg, zodat het water weer kon doorlopen naar de rijst. Wanneer zal hier een lichtje gaan branden dat het leven zoveel makkelijker wordt als je het afval met hetzelfde gemak, gewoon gooit in een afvalbak! *zucht*
Einde van de middag kwam er nog een Surinamer uit NL naar de villa kijken, omdat hij familie op bezoek kreeg. Hij woonde inmiddels een half jaar in Bali, omdat hij het leven in NL een beetje zat was. We hebben nog even met hem gepraat over wat dingen in Bali. In het begin was het gesprek nog wel interessant maar toen de discussie "zwarte piet" om de hoek kwam kijken waarbij hij duidelijk lid was van de tegenpartij (die dus zwarte piet racisme vinden) keken we hem het liefst het ravijn in...
Die avond hebben we bij Gusti (onze chauffeur) gegeten. Dit wilde hij al twee weken. We hebben heerlijke Nasi Goreng op en Saté Ajam. Gusti de bewaker van Villa Alam is zijn oom en was er ook. Het was een gezellige avond, waarbij we weer wat Indonesisch hebben geleerd!!
Gisteren eindelijk DE dag dat we terug mochten naar ons vertrouwde plekje! Villa George! We hebben meteen een duik genomen in het zwembad, wat hadden we die gemist!!!! S`avonds hebben we met een wijntje in de tuin gezeten en genoten van onze thuiskomst.
Vanochtend ons vertrouwde ontbijtje van Madé op (onze kokkin) en straks...... om 16:00..... gaan we onze Leo halen van de luchthaven samen met Gusti (onze chauffeur). Yeeeaaah!
Excuses voor de vele namen, maar het is hier allemaal zo verwarrend. In elk gezin krijgt het eerste kind een bepaalde naam en de 2e, 3e en 4e ook. Iedereen heet hier dus hetzelfde!! Ik heb even uitgezocht hoe mijn lieve zussen en broertje heten in het Balinees:
Suus: Ni Wayan
Nic: Ni Madé
Ik: Ni Nyoman (of Komang)
Ron: i Ketut
Da da!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
